სამსახურეობრივ ტანჯვათა ისტორია

ორი ნორმალური შემთხვევა

სულ რაღაც ორადორი სამსახური მქონდა მეტ–ნაკლებად ნორმალური, ახალგაზრდა, უცოლო, უპრეტენზიო და ეკონომიას დაჩვეულ ახალგაზრდას რომ დააკმაყოფილებს, უფროსწორად რომ იმყოფინებს ასეთი ახალგაზრდა. ეს ორი სამსახური ნორმალური იყო რამდენიმე პარამეტრით, ხელფასი, შეიძლება 400–500 ლარი არც ისე ბევრია მაგრამ მაშინ, ჩემთვის საკმარისი იყო ნაწილობრივი დამოუკიდებლობისთვის. გზის ფულისთვის და შაბათ კვირას მეგობრებთან გასეირნებაში ნორმალურად მყოფნიდა. ამ სამსახურების ნორმალურობა გამოიხატებოდა იმაშიც რომ შაბათ კვირას ვისვენებდი, პირველ სამსახურში ზოგჯერ შაბათსაც ვმუშაობდი, მაგრამ ეს არ იყო ძალიან დამღლელი 4 ან 5 საათამდე, მერე კი ისევ თავისუფალი ვიყავი. მეორე სამსახურში შაბათს 8 თვის მანძილზე მხოლოდ ერთხელ მივედი და მაშინაც ორ საათში უკან წამოვედი. ორივე სამსახური ცნობილი ორგანიზაცია ან ცნობილი ფირმის წარმომადგენელი იყო, ორივე სამსახურში არ ვმუშაობდი 8 საათზე მეტს… მეორეში იყო მძიმე მომენტებიც 12 საათზეც წამოვსულვარ სახლში რაიონიდან, ორგანიზაციის მანქანით, სიცივეში გამიტარებია მთელი დღე, ამიტანია უამრავი ხალხის ჩხუბი, ყაყანი და უსამართლო წყევლაც. მაგრამ ეს ყველაფერი მაინც ძალიან ცოტა იყო. უფრო ბევრი იყო, მსუბუქი დღეები, ცოტა საქმე, 6–ის ნახევარზე წამოსვლა, სამზარეულოში ყავის სმა, “კურილკაში” სიგარეტის მოწევა, ლაპარაკი, კომპიუტერში თამაში და სოციალური ქსელები.