რას აკეთებდა ღმერთი სამყაროს შექმნამდე?

რას აკეთებდა ღმერთი სამყაროს შექმნამდე? – ეს  კითხვა არასდროს გამჩენია, ან გამჩენია და არ ვიცი, რადგან ეს კონკრეტული კითხვა მიუხედავად იმისა რომ რელიგიურ საკითხებზე ერთი პერიოდი ბევრს ვფიქრობდი , ამ ფორმულირებით არასდროს მომწიფებულა ჩემს გონებაში. მხოლოდ რამდენიმე დღის წინ ანინას ბლოგში წავაწყდი, მისივე დღიურიდან ამოკრეფილ საინტერესო წინადადებებს და გავიფიქრე რომ ეს კითხვა აქამდე მე არ მომსვლია თავში. ღამით არ მეძინებოდა და ისევ რელიგიურ საკითხებზე მეფიქრებოდა.

ჩემი მითოლოგია: თავი პირველი – დაბადებამდე (ღმერთის ვნებანი)

რას აკეთებდა ღმერთი სამყაროს შექმნამდე? ალბათ მოწყენილობისგან ამთქნარებდა. არ იყო  დრო, არც სივრცე, არც მატერია, ღმერთი ეულად ეკიდა სადღაც, ანდაც დაფრინავდა თუმცა ჩამოკიდებაც და ფრენაც ისევე ფიზიკის კანონებს ემორჩილება. ასე რომ თავად ღმერთმაც არ იცის რა მდგომარეობაში იმყოფებოდა მანამდე, არც ის იცის რამდენი ხანი დაჰყო მოწყენილობასა და მთქნარებაში, რადგან აკი ვახსენეთ არც დრო იყო და შესაბამისად ღმერთს ერთი უბადრუკი მაჯის საათი და კედლის კალენდარიც არ ქონდა რომ დრო დაეთვალა. ბევრი იფიქრა თუ ცოტა მოწყენილობისგან თავის დასაღწევად დღიურის წერა გადაწყვიტა,

 წარმოიდგინეთ რა საშინელებაა დღიურის წერა როცა ჩანაწერებს თარიღსაც კი ვერ მიაწერ, ვერც კვირის დღეებს და ბოლოს და ბოლოს ვერ დაწერ ასეთ საერთაშორისო, აღიარებულ დღიურისთვის დამახასიათებელ ფრაზას „ორშაბათი – დღეს მოწყენილი დღეა“ ასე რომ ღმერთის დღიური იმაზე მოსაწყენად გამოიყურებოდა ვიდრე დედამიწაზე ყველაზე მეტად მოსაწყენი ადამიანისა რომელსაც დღიურის წერა უნდა მაგრამ იმის გამო რომ ირგვლივ არაფერი ხდება აღარ იცის რა ჩაწეროს. ღმერთის დღიური უსაშველოდ ერთფეროვნად გამოიყურებოდა პირველი ჩანაწერი – მოწყენილობაა, არაფერი ხდება… მეორე ჩანაწერი: მოწყენილობაა არაფერი ხდება… მესამე ჩანაწერი: ისევ მოწყენილობაა არაფერი ხდება, მეოთხე ჩანაწერი: არა რაღაც უნდა შევცვალო, ბოლოს და ბოლოს ღმერთი ვარ! და აი სწორედ ეს ჩანაწერი წარმოადგენდა მის შინაგან ხმას, ქვეცნობიერის ამოძახილს, ღმერთის ფსიქოლოგიას დეპრესიის წინაპირობამდე მისულს. თუმცა  თავიდან ძალიან ბუნდოვანი წარმოდგენა ჰქონდა იმაზე თუ რა უნდა შეეცვალა, უფროსწორად მოემოქმედებინა იმისთვის რომ მოწყენილობა გაეფანტა და თავი რითიმე გაერთო, სწორედ ეს საკრალური ჩანაწერი, და მანამდე სასოწარკვეთილებამდე მისული, ერთფეროვნებისგან უსაშველოდ დაღლილი გონების განწირული ნაფიქრი გახდა სწორედ დიადი იდეის დასაბამი სამყაროს შექმნის თაობაზე. თავიდან ღმერთს უნდოდა პირადი ფსიქოლოგის შექმნა, რათა როგორმე მისი დახმარებით დეპრესიის გარდაუვალობას და მოწყენილობას დასძვრომოდა, თუმცა შემდეგ როცა მარტოობის გამო  გულს შემოწოლილი დარდისგან წამსკდარი ცრემლები შეიწმინდა და ემოციებისგან ცოტა დამშვიდდა, ცივ გონებაზე მხოლოდ პირადი ფსიქოლოგის შექმნა მთლად ჭკვიანურად არ ეჩვენა, ერთი ფსიქოლოგის ნაცვლად ბევრს შევქმნიო, გაიფიქრა თუმცა არა… ესეც სისულელედ ჩანდა, რა განსხვავებაა ერთსა და ბევრ ფსიქოლოგს შორის? – არავითარი, სჯობს შექმნას უფრო კომპლექსური რამ, დაახლოებით ისეთი  –  სუვენირების მაღაზიებში რომ იყიდება, შუშის ბურთულაში მოქცეული სამყარო, თავისი მყარი მიწით, პაწაწინა მდელოებით, ჰაერით სივრცით და შიგნით მოფარფატე პატარა მბრწყინავი ფანტელებით.  

იდეა თანდათან უფრო მომწიფდა, ღმერთის ტვინში ნეირონებმა გამალებით დაიწყეს მუშაობა, რაც უფრო მეტს ფიქრობდა იგი ამ საკითხზე მით მეტი ამბიცია უჩნდებოდა რომ მისი შემოქმედება სრულყოფილი და კომპლექსური ყოფილიყო. შეადგინა უამრავი გეგმა, ნახაზი, გაითვალისწინა მოსამზადებელი სამუშაოები, და როგორც ღმერთი ირწმუნება ამ ყველაფერს ძალიან დიდი დრო დასჭირდა, თუმცა როგორც უკვე მოგეხსენებათ მაშინ ჯერ კიდევ არ არსებობდა დრო, და მისი მტკიცებაც მხოლოდ პირობითობაა საკუთარი ღვაწლისთვის ხაზის გასასმელად. მოკლედ რომ ვთქვათ ღმერთმა წინასწარ კარგად გაწეული სამზადისის გეგმებისა და ნახაზების წყალობით სულ რაღაც ექვს დღეში განახორციელა ჩანაფიქრი პრაქტიკაში  და მეშვიდე დღეს დასვენებაც კი მოასწრო.

დანარჩენი იხ. ძველ აღთქმაში.